The Right to Privacy: Warren en Brandeis

In de literatuur over privacy wordt veelal verwezen naar: Warren and Brandeis, The Right to Privacy, Harvard Law Review, Vol. IV, December 15, 1890. No. 5. Warren en Brandeis benoemen als eersten het recht op privacy en verbinden dit aan de bescherming van de immuniteit van het individu.

Warren en Brandeis maken inzichtelijk hoe het recht zelf in de loop der tijd ontwikkeld is en een toenemend aantal aspecten beschermt van het individu. Eerst was er de bescherming van lichaam en eigendom tegen “force and arms” (vi et armis). Het ‘recht op leven’ was in deze periode een bescherming tegen mishandeling en diefstal. Later ontwikkelde ‘het recht op leven’ tot: “the right to enjoy life,—the right to be let alone” (Warren and Brandeis, p. 194).

In feite beschrijven Warren en Brandeis hiermee dat ‘het recht op leven’ voor het individu allereerst een negatieve vrijheid betekende en uiteindelijk een positieve vrijheid. Deze manieren om naar vrijheid te kijken is gangbaar in filosofie en sociologie. Hiermee wordt uitgedrukt dat vrijheid ofwel ontstaat door de afwezigheid van iets (negatief) of de aanwezigheid van iets (positief). Negatieve vrijheid is de “vrijheid van invloed van anderen”, een vorm van bevrijding. Positieve vrijheid is de “vrijheid tot het inzetten van je eigen vermogen”.

Warren en Brandeis duiden voorts het motief voor de ontwikkeling van ‘het recht op leven’, of, zoals zij dit ook noemen: ‘full protection in person and in property’. Vanwege de erkenning namelijk van ‘man’s spiritual nature, of his feelings and his intellect‘ (Warren and Brandeis, p. 194) en de wens deze te beschermen, werd de reikwijdte van het recht steeds breder. Zo werd bescherming van eigendom bijvoorbeeld niet langer beperkt tot tastbaar bezit, maar werd dit ook van kracht voor immateriële goederen.

The right to be let alone.
Terug naar Warren en Brandeis. Voor het recht ‘to be let alone’ verwijzen zij naar: T.M. Cooley, A Treatise on the Law of Torts or the Wrongs that Arise Independent of Contract. Chicago, Callaghan, 1880. Cooley verwoordt namelijk in zijn verhandeling het begrip “personal immunity” als volgt:

“The right to one´s person may be said to be a right of complete immunity, to be let alone.” (Cooley, p. 255)

T.M. Cooley

What is whispered in the closet shall be not proclaimed from the house-tops.
Warren en Brandeis verbinden het recht ‘to be let alone’ vervolgens aan ‘the right to privacy’.  De redenering verloopt via een aantal stappen. In het citaat hieronder wordt duidelijk dat het hen voor wat betreft het recht op privacy gaat om bescherming tegen het publiekelijk verspreiden van informatie (waaronder foto’s) die is verkregen op basis van het binnendringen in de privésfeer of de beslotenheid van de huiselijke omgeving van iemand.

Recent inventions and business methods call attention (…) for the protection of the person, and for securing to the individual what Judge Cooley calls the right “to be let alone”. Instantaneous photographs and newspaper enterprise have invaded the sacred precincts of private and domestic life; and numerous mechanical devices threaten to make good the prediction that “what is whispered in the closet shall be proclaimed from the house-tops.” (Warren and Brandeis, p. 196)

Warren en Brandeis zien vervolgens dat binnen de bestaande wetgeving het principe van bescherming van privacy al bestaat, namelijk in de bescherming van ongewenste publicatie van persoonlijke geschriften. Om die reden, zo is de redenering, verdient dit principe van privacy een zelfstandig recht om beschermd te worden: het recht op bescherming van privacy.

(…) the protection afforded to thoughts, sentiments, and emotions, expressed through the medium of writing or of the arts, so far as it consists in preventing publication, is merely an instance of the enforcement of the more general right of the individual to be let alone. (Warren and Brandeis, p. 205)

(…) the existing law affords a principle which may be invoked to protect the privacy of the individual from invasion either by the too enterprising press, the photographer, or the possessor of any other modern device for recording or reproducing scenes or sounds. (Warren and Brandeis, p. 206)

The principle which protects personal writings and any other productions of the intellect or of the emotions, is the right to privacy, and the law has no new principle to formulate when it extends this protection to the personal appearance, sayings, acts, and to personal relation, domestic or otherwise. (Warren and Brandeis, p. 213)

Advertentie

Jazz Afficionado ZZone

Tags

jazz YouTube Dutch NuJazz Movement

Foto: Michiel Borstlap

Wat mij voortdurend naar jazz doet terugverlangen is de rijkheid die zij vertegenwoordigt. De rijke geschiedenis, de vele stijlen, de rijkdom aan composities, de vele uitvoeringen en de interpretaties. En, kenmerkend voor jazz, de improvisaties waarin niet alleen het muzikale vakmanschap doorklinkt, maar waar iets bijzonders ontstaat dat er daarvoor niet was en er daarna niet meer zal zijn.

Er is momenteel in Nederland een jazz scene die opvalt vanwege het hoge aantal zeer bekwame jazz muzikanten dat op een toenemend aantal festivals en podia speelt. Jazz is weer cool en hip! Van de intieme trio´s tot de feestelijke big bands en alles dat daar tussen zit: er wordt jazz geschiedenis geschreven. Naast mooie interpretaties van standards vinden muzikanten hun eigen hedendaagse geluid. Soms past dit geluid in wat genoemd wordt de Dutch NuJazz movement, een stroming van muziek die ook wordt aangeduid met termen als: electronic jazz, electro-jazz, e-jazz, jazztronica en jazz house. Een toegankelijke, danceable vorm van jazz waarin vrije improvisatie, beats en grooves worden vermengd door akoestische en elektronische instrumenten. De Nederlandse bands Monsieur Dubois en State Of Monc valt de eer toe van de oprichting van en het letterlijk salonfähig maken van “danceable hardjazz”.

Maar het jazz sterrenstelsel in Nederland schittert in een rijke verscheidenheid van grotere en kleinere sterren die ertoe doen.

Van jazz wordt wel eens gezegd dat het een acquired taste is. Voor sommige vormen van jazz zal dit wellicht het geval zijn, en dan wordt meestal free jazz bedoeld en aangeduid met: “nodeloos piep-en kraakwerk”. Ik geef toe; het komt de waardering van jazz muziek wellicht ten goede als je wat van de muziek kent en de nodige LP’s hebt beluisterd van de grote helden van weleer. Maar in de kroegen en theaters kom ik tegenwoordig weinig free jazz tegen.

Foto: Jan van Duikeren’s Fingerprint – featuring: Tom Beek, Jesse van Ruller, Ronald Kool, Manuel Hugas en Martijn Vink.

Een jaar geleden ben ik begonnen om van jazz concerten video-opnames te maken en te posten op YouTube op mijn Jazz Afficionado ZZone kanaal. Het was onderdeel van een experiment: mensen op een laagdrempelige manier kennis laten maken met muziek die mij aanspreekt op een manier die voor hen vertrouwd is. Geen intellectuele debatten over wat jazz is, maar gewoon YouTube filmpjes kijken en zien dat het soms elitair aandoende label ‘jazz’ gewoon cool en mooi kan zijn. Een bescheiden platform bieden voor Nederlandse jazz muziek. Daarnaast zat er een vorm van eigenbelang bij: improvisaties zou ik graag nóg een keer willen horen; ik mis de eerste keer namelijk veel. Voor het plaatsen van de clips is telkens toestemming verkregen van de muzikanten. Sommige opnames staan nog onder embargo, bijvoorbeeld vanwege het feit dat de gespeelde nummers onderdeel uitmaken van een nog te verschijnen album.

Nu, een jaar later, maak ik de balans op en stel ik vast dat ruim 10.000 maal naar de opnames is gekeken:

Nederland was hoofdverantwoordelijke voor de views, maar niet de enige:

Voorlopig, met bovenstaande stijging van de belangstelling in gedachten, beschouw ik mijn experiment als geslaagd. Ook omdat ik in mijn directe omgeving het effect waarneem dat aarzeling plaats maakt voor enthousiasme.

Ik nodig u van harte uit door middel van de video’s fraaie jazz muziek te (her)beleven. Of beter – wellicht treffen we elkaar ergens bij een jazz concert?

Epiloog

Bij het beluisteren van jazz muziek merk ik steeds meer dat de dialoog tussen de afzonderlijke muzikanten me boeit. Met name bij improvisaties. Ik heb zo mijn helden en het volgen van hun creatieve samenwerking met andere muzikanten geeft op een bepaalde manier betekenis en context aan hun muziek. Waar ik eens over na ga denken is het vervaardigen van een browser met jazz muzikanten als uitgangspunt, waardoor je hen en hun samenwerkingen in de tijd kunt volgen, met linkjes naar de albums waartoe de samenwerkingen hebben geleid. Een combinatie van LinkedIn met een timeline en Spotify, zo je wilt. En het doet recht aan het feit dat de muzikant centraal staat bij jazz – bijvoorbeeld in tegenstelling tot klassieke muziek waar de componist vaak centraal staat.

Foto: Marzio Scholten, Tom Beek, Randal Corsen, Stefan Lievestro en Mark Schilders.

Epiloog 2: YouTube in action

Leuk om te zien wat de kracht van YouTube is; in het jazz blog van Ottawa Citizen is een van de opnames van Michiel Borstlap opgenomen: